Eten in de Librije

En zo zat ik gisteren ineens te eten in de Librije. Dat was--trap eens een open deur in op de vrijdagmiddag--de moeite méér dan waard. En nu zit u, eetlezer, zich mogelijk al van pret op de dijen te slaan vanwege die domme eetschrijver die de verkeerde foto bij zijn stukje heeft geplaatst. Maar nee, ik heb me niet vergist. Deze heerlijke spaghetti met makreel stond inderdaad bij Jonnie en Thérèse op tafel.

Het was namelijk niet zó maar een etentje waarvoor ik naar Zwolle was gereden. Nee, ik was met een select gezelschap in de keuken van het beroemde restaurant neergestreken voor de personeelsmaaltijd. Ik zat dus niet alleen bij, maar ook mét Jonnie en Thérèse aan tafel. Buiten de afgebeelde pastaschotel--waar we gewoon lekker zelf uit opschepten--waren er ook nog een voortreffelijke caprese en goddelijke gestoofde varkenswangetjes met linzensaus. Als dessert kreeg ik appeltaart. Heerlijk friszuur en spaarzaam gesuikerd, met zowaar daarnaast een heel huiselijk toefje slagroom, die overigens op zijn Duits in het geheel niet gesuikerd was.

Ja, wat u zegt: zó wil iedereen wel bij De Librije eten. Ik had de ervaring in elk geval voor geen goud willen missen. En waarom was dit nu? Het draaide om de lancering van het boek "Thuis koken met Ferran Adrià", waarin de legendarische chefkok van El Bulli recepten heeft opgenomen van wat het personeel gezamenlijk at vóór de gasten arriveerden. Vandaar deze setting voor de presentatie. Een buitengewoon leuk idee van uitgever Van Dishoeck.

En dat boek? Dat bespreek ik volgende week, in de traditionele boekenweek die ik altijd in november houd. Vanaf a.s. maandag dus!