Gecertificeerd

Sinds mijn terugkeer blijkt er het nodige te zijn veranderd in het winkelcentrum van het gezellige dorpje Almere waar ik woon. Zo is het postkantoor op een stiefmoederlijk eind lopen ondergebracht, zijn er vlak naast de Etos nu ook een Kruidvat en een Trekpleister gevestigd (logisch, nietwaar?) en staat er zowaar een ambulante schepijsboer. Die laatste viel me overigens het eerst op, door de intrigerende aankleding van zijn kar. Vijf sterren, het predicaat "Gecertificeerd IJsbereider" en een koe die een zeldzaam stom gezicht trekt.

Ik moest lachen, en G. ook. "Gecertificeerd", nee, daar hadden wij echt nog nooit van gehoord. Dat kon iedereen wel op zijn kar laten schilderen. Zelf ben ik trouwens "erkend pastakoker", wist u dat? Er zijn in elk geval diverse mensen die mij als zodanig erkend hebben.

Maar ik had te vroeg gelachen. Bij navraag blijkt dat ijsbereiders in Nederland wel degelijk worden gecertificeerd. Van onoordeelkundig bereid schepijs kun je namelijk best wel heel erg ziek worden. Vandaar dat er een HACCP-norm is (dat staat voor de oerhollandse term Hazard Analysis Critical Control Point) die nagaat of de risicofactoren wel zijn afgedekt. Kijk, ook een eetschrijver leert toch nog elke dag bij. Ik ben er alleen nog niet achter of "Gecertificeerd IJsbereider" ook een wettelijk beschermde term is. Wel schijnt zo'n certificering niet verplicht te zijn. Dat geeft aan die vermelding toch nog enige meerwaarde.

Blijft die koe. Wie voert er nou zo'n compleet achterlijke ijseetkoe als embleem? Koeien leveren de belangrijkste grondstof voor ijs en voor nog tal van andere dingen die het leven de moeite waard maken, zoals boerenkaas en boerenboter. Die dieren verdienen beter dan te worden afgeschilderd op een manier waarbij de legendarische kat Lola ("met downsyndroom") van Sylvia Witteman een viervoetige Einstein lijkt.