Helaas nieuws
Maar een restaurant waar je reuk- en smaakzintuigen niet binnen de vijf minuten dichtschroeien door die penetrant stinkende dampen, dat is in Nederland anno 2007 nog steeds een krantenbericht waard. Sterker: 150 andere Amsterdamse restaurants blijken niet genegen het voorbeeld van Toscanini vrijwillig te volgen. Waar zijn ze bang voor? Omzetverlies! Nog meer surrealisme: alsof de exploitant van het Concertgebouw uit angst voor omzetverlies zou aarzelen het gebruik van mobiele telefoons tijdens concerten te verbieden. "Sorry, muziekliefhebbers: er zijn nu éénmaal mensen die bereikbaar willen zijn. We kunnen niet riskeren dat die wegblijven, dus creatieve ringtones en ellenlange gesprekken mogen terwijl Yo-Yo Ma zijn cellosolo speelt. Dat is namelijk gastvrij". Want die "gastvrijheid" is de gotspe waarmee restaurants op hun deurstickers melden dat er zowel wél als niet gerookt mag worden (bedoeld wordt dat er zowel vrijwillig als onvrijwillig gerookt wordt, om maar even de zaken in perspectief te plaatsen).
Wat mij betreft is het buitengewoon simpel: nu al geef ik de voorkeur aan restaurants met een rookverbod en zodra de rookvrije restaurants qua kwaliteit en bereikbaarheid een beetje een dwarsdoorsnede vormen van het totaalaanbod in plaats van het handjevol dat er nu is, zal niemand mij ooit nog zien binnenstappen in een restaurant waar mag worden opgestoken. Ik kan me niet voorstellen dat er ook maar één niet-roker is die er anders over denkt. Vreemd eigenlijk dat de Nederlandse restaurateurs in overgrote meerderheid totaal blind lijken voor die evidente conclusie. Misschien te veel rook in hun ogen?
Ik ga denk ik eindelijk maar eens actief lobbyen voor rookvrije restaurants.
